Kiedy Bethesda przejĂŞÂła prawa do marki Fallout od podupadajÂącej firmy Interplay, fani serii podzielili siĂŞ na dwie grupy: jedna otwieraÂła szampana i ÂświĂŞtowaÂła, a druga zwiastowaÂła sromotnÂą poraÂżkĂŞ. ByÂłem w tej pierwszej i z optymizmem czekaÂłem na grĂŞ. Fallout 3 jest ÂświetnÂą produkcjÂą, ale dla mnie nie oferuje wystarczajÂącej porcji radioaktywnych treÂści. W ÂświadomoÂści mojej i wielu innych konserwatywnych fanĂłw pozostaÂł niedosyt, a na koncie wydawcy grube miliony (w koĂącu gra przyjĂŞÂła siĂŞ dobrze). KtoÂś wpadÂł na pomysÂł, aby zleciĂŚ nastĂŞpnÂą odsÂłonĂŞ serii zewnĂŞtrznemu deweloperowi. WybĂłr padÂł na Obsidian Entertainment, ktĂłre szczyci siĂŞ miĂŞdzy innymi tym, Âże zatrudnia kilku byÂłych twĂłrcĂłw Fallouta. To rzeczywiÂście pobudziÂło wyobraÂźniĂŞ graczy, ale teÂż zrodziÂło uzasadnione obawy. Czy producent znany z „kulawych” gier poradziÂł sobie z takÂą materiÂą?

Pierwszy kontakt z Fallout: New Vegas przynosi dwuznaczne odczucia: autorzy postanowili zÂłamaĂŚ strukturĂŞ wprowadzenia i zaserwowali prosty film ze skrĂłconÂą narracjÂą, w ktĂłrej myÂśl przewodnia serii wybrzmiewa niezwykle blado. Na wstĂŞpie standardowo kreujemy postaĂŚ, bawiÂąc siĂŞ w psychotesty. Wcielamy siĂŞ w kuriera, ktĂłry na swoje nieszczĂŞÂście przewoziÂł waÂżnÂą przesyÂłkĂŞ. Bohater zostaÂł zaatakowany i niemal posÂłany na tamten Âświat przez jegomoÂścia w garniturze. Przed ÂśmierciÂą ratujÂą nas Viktor, robot o twarzy Lucky Luke’a, oraz dobroduszny doktor. W ten sposĂłb trafiamy do Goodsprings, sielankowego miasteczka rodem z westernu, w ktĂłrym na pierwszy rzut oka niewiele siĂŞ dzieje. Pó³ godziny póŸniej urywamy gÂłowy i odstrzeliwujemy koĂączyny – wiecie, wojna nigdy siĂŞ nie zmienia – a to tylko wstĂŞp do prawdziwego piekÂła.

Przechadzka po Goodsprings nie pozostawia zÂłudzeĂą – wirtualna pustynia Mojave jest niezwykle brzydka. Obsidian Entertainment najwyraÂźniej chciaÂł w jakiÂś sposĂłb odci¹Ì siĂŞ do kolorystyki Fallouta 3 (co, powiedzmy sobie szczerze, Âłatwe nie jest) i potraktowaÂł niektĂłre tekstury zielono-brunatnÂą farbÂą. W ten sposĂłb otrzymujemy pustkowia pokryte niezbyt przyjemnÂą wizualnie paĂŚkÂą oraz odrapane budynki (z drugiej strony, chyba o to chodziÂło?). Do tego dochodzÂą postacie z Âładnymi twarzami, ale pokracznÂą animacjÂą oraz mnĂłstwo b³êdĂłw z fizykÂą i zacinaniem siĂŞ modeli (w lokalnym barze przywitaÂł mnie jegomoœÌ zaklinowany w kontuarze). To niezbyt Âładna, a momentami wrĂŞcz brzydka produkcja – kto chciaÂłby w to w ogĂłle graĂŚ? Mimo tych negatywnych odczuĂŚ juÂż pierwszego dnia siedziaÂłem przy New Vegas do trzeciej w nocy i koĂączyÂłem zabawĂŞ z Âżalem.

Przygoda kuriera zaczyna siĂŞ niewinnie, ale bardzo szybko rozkrĂŞca na caÂłego. TwĂłrcy stosujÂą wszystkie dostĂŞpne Âśrodki, Âżeby uwiarygodniĂŚ postnuklearny Âświat i na dÂługie godziny wciÂągn¹Ì weĂą gracza. JuÂż w pierwszym mieÂście nakreÂślony zostaÂł obraz tej smutnej rzeczywistoÂści, w ktĂłrej uczciwi ludzie zmagajÂą siĂŞ nie z trudnymi warunkami (bo do nich moÂżna przywykn¹Ì), ale z ambicjami psychopatĂłw walczÂących o wÂładzĂŞ nad resztkÂą tego, co ocalaÂło. Samo Goodsprings staje siĂŞ symbolem – ostatnim w miarĂŞ spokojnym zakÂątkiem przeklĂŞtej pustyni. Nawet tutaj dotarÂła jednak „cywilizacja”, a konkretnie zbiegli wiĂŞÂźniowie, ktĂłrzy terroryzujÂą okolicĂŞ. Jak zwykle moÂżemy stan¹Ì po obu stronach barykady – zorganizowaĂŚ z rolnikami bojĂłwkĂŞ lub pomĂłc bandytom w przejĂŞciu miasteczka – i wykreowaĂŚ swojÂą legendĂŞ.